'Αλλος ενας γλυκός Οκτώβρης μπήκε λοιπόν και για imagine, έρχονται και οι πρώτες βροχές...
Έξω κάνει κρύο , και εμείς οι εργάτες της ζωής , κουλουριαζόμαστε στην παλιά πικεδένια (καλοριφέρ ; πολυτέλεια ! no money , no honey παίδες)
Και εκεί , στην ζεστασιά , υποσχόμαστε αιώνια αγάπη και αφοσίωση , και ανατριχιάζουυμε , και χαμογελάμε κρυφά , και ονειρευόμαστε μια ζωή σαν της Λαίδης και του Αλήτη . Μια ζωή κουραστική , άδικη , φτωχή που τοοοσο αλήθεια λατρεύουμε...
Γιατί , σιγουρα το χαβιάρι μοιάζει άνοστο αν το τρως κάθε μέρα. Και μες την φτώχεια μου , χαίρομαι που ειμαι τοσο πλουσια αφου εχω εσένα να με κάνεις φτωχότερη μέρα με τη μέρα , και να μου δείχνεις που βρίσκονται τα πραγματικά πλούτη...
Και εκεί , στην ζεστασιά , υποσχομαι αιώνια αγάπη και αφοσίωση , και
ανατριχιάζω , και χαμογελάω κρυφά , και ονειρευομαι μια ζωή σαν
της Λαίδης και του Αλήτη.
0 σχόλια on "Lady and the Tramp"
Δημοσίευση σχολίου